تأثیر آموزش بر مسئولیت پذیری و کنترل متابولیک افراد مبتلا به دیابت تیپ یک و والدین

زمینه و هدف: به منظور تغییر شیوه زندگی، کنترل بهتر بیماری و احساس مسئولیت بیشتر، افزایش آگاهی و درک بیماران دیابتی از اهمیت بیماری، عوارض و درمان آن لازم است. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر آموزش بر مسئولیت پذیری و کنترل متابولیک افراد دیابتی بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر از مبتلایان به بیماری دیابت، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، انتخاب و به همراه خانواده خود برای آموزش دعوت شدند و پرسشنامه مسئولیت پذیری خانواده افراد دیابتی dfrq (diabetes family responsibility questionnaire) را که شامل 17 سؤال بود، قبل و 3 ماه پس از آموزش تکمیل کردند. نمونه قند خون صبحگاهی و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران نیز در دو نوبت قبل و بعد از مداخله، اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 5/16) و با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس، تست تی مستقل و زوج و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معنی داری 05/0p< انجام شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران، 05/6±25/14سال بود که 5/62 درصد آنها زن بودند. میانگین قند خون صبحگاهی، هموگلوبین گلیکوزیله و نمره مسئولیت پذیری بیماران (001/0p=) و مراقبین (009/0p=)، قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی دار داشت. میانگین نمره مسئولیت پذیری بیماران بر حسب سن تفاوت معنی دار داشت (001/0p=) ولی برحسب جنس بیمار و تحصیلات والدین، تفاوت معنی دار نداشت. بین نمره مسئولیت پذیری بیماران و مراقبین با سن بیمار، رابطه منفی و معنی داری به دست آمد. نتیجه گیری: کاهش میانگین هموگلوبین گلیکوزیله بیماران پس از آموزش، نشان می دهد که پس از آموزش، بیماران، از سطح ضعیف کنترل متابولیک به سطح قابل قبول می رسند.